Wat als je zeeën van tijd hebt in Colombia?

Laura woont al bijna 8 maanden in Cartagena, Colombia. "Het is de parel van de Caraïben", vertelt ze. "Ik ben mijn vriend gevolgd. Als Terminal Manager bij Katoen Natie is in het buitenland werken 'part of the deal'". 

Ik had mijn job als IT consultant in België kunnen blijven doen. Maar langer dan een jaar uit elkaar? No way! 

"De eerste periode was gewoonweg AWESOME. Het is hier altijd zomer, de mensen zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij, en er valt hier altijd iets te beleven." 

"Hoewel ik nog nooit in Zuid-Amerika was geweest, lag er aan de oppervlakte geen grote cultuurshock. Colombia is een katholiek land en het historisch centrum van Cartagena lijkt op een oude Spaanse stad."

"Het pas na een paar weken dat de cultuurverschillen pijnlijk begonnen door te dringen en man, wat had ik het toen ff moeilijk met de Colombiaanse cultuur. Status en uiterlijk zijn enorm belangrijk. Net zoals de small talk die daarbij hoort, want mensen kennen is hier van levensbelang! Zo duurt het openen van een rekening bij de bank maanden, tenzij je toevallig al eens met de dochter van de manager hebt gesproken. Dan is het plots binnen de week gefixt. Voorkeursbehandelingen en omkoperij zijn hier dagelijkse kost. Voor iemand die een groot rechtvaardigheidsgevoel heeft en integriteit hoog in het vaandel draagt, is dit zuur. Ondertussen heb ik ermee leren leven, maar echt skilled in de small talk ben ik nog niet." 

"Anderzijds ben ik even hard onder de indruk van hoe gelukkig mensen hier zijn. Ze hebben geen hippe gin bar of een vakantie naar Bali nodig om gelukkig te zijn. Goed gezelschap, loeiende muziek en een vierkante meter waarop ze kunnen schuren, en het geluk druipt er vanaf! En wat nog beter is? Hun geluk werkt heel aanstekelijk. Als ik een slechte dag heb, loop ik wat rond in de straten van Cartagena en kijk ik naar de mensen. Gegarandeerd dat er binnen de 5 minuten een glimlach op mijn gezicht staat!"

Een toffe stad precies?

"Ja, maar als buitenlander kan je maar in een vijftal barrios (buurten) wonen. De andere 200 buurten zijn niet altijd even veilig is. Mathias en ik wonen in Castillogrande, een heel dure buurt (voor de gewone Colombiaan), maar de veiligste die er is. Op dit vlak wilden we geen enkel risico nemen. We hebben er een prachtig appartement met uitzicht op zee. Elke dag prijs ik mezelf gelukkig dat ik hier kan wonen. Een echte yolo-locatie!"

Wat doe jij wanneer je vriend gaan werken is?

"Ik vertrok met een open geest. Voor mij was dit dé kans om eindelijk eens tijd te maken voor dingen waar ik anders te weinig tijd voor maakte zoals sporten, lezen, en muziek maken. Maar het was ook dé kans om eens nieuwe dingen uit te proberen. Toen ik toekwam, begon ik onder meer meteen met Spaanse les zodat ik een bezigheid had en snel mensen leerde kennen. Ik wandelde ook veel rond om de stad te leren kennen. Zo kwam ik in contact met een Hollandse vrouw die 10 jaar geleden een schooltje had opgericht in een arme en moeilijke buurt van Cartagena. Daar ben ik als vrijwillige leerkracht Engels gestart. Oh ja, ik dans ook nog de salsa en ik heb een blog waar ik over mijn expat -en reiservaringen schrijf. Iets wat ik anders nooit had gedaan, maar wel heel leuk vind. En dan schrijf ik nog het liefst in mijn favoriete koffiebar."

"Tijdens al die activiteiten leerde ik veel Colombianen en een aantal expats kennen. Toch blijft het moeilijk om hier een vriendengroep op te bouwen. De Colombianen zijn familiemensen en hoewel ze in hun eerste contact enorm vriendelijk en open zijn (small talk, remember?), zijn ze eigenlijk best gesloten."

Het plan is dat we zo'n 4 jaar in Cartagena blijven. Plannen voor daarna hebben we nog niet. Misschien terug naar Antwerpen? Misschien een nieuw land? Of wie weet blijven we wel gewoon!

Welke Colombiaanse plek zal je het meest bijblijven?

"Voorlopig is dat La Boquilla. Het is de buurt waar ik Engelse les geef. Het is gelegen aan het strand en heeft slechts een paar verharde wegen. De mensen hebben er weinig en de kinderen aan wie ik lesgeef zitten vaak in een moeilijke thuissituatie. De machocultuur is daar heer en meester. Als je een 7-jarig meisje ziet 'twerken' in de klas besef je dat dit diep in de cultuur zit ingebakken." 

"Ook de busrit naar La Boquilla maakt een enorme indruk. Het verschil tussen rijk en arm is hier gigantisch. De ene moment rij je nog langs luxe appartementsgebouwen en dan plots door de 'sloppenwijk', waarna de bus het strand op draait langs alle 'strandrestaurants' (wat plastieken tafels onder een houten constructie met palmdaken) tot aan het einde van de 'playa', waar ik afstap. Heel gek." 

Wat zijn de must sees?

"Cartagena staat met stip op nummer één. Prachtige stad. Maar dan: Punta Gallinas, het meest noordelijke punt van Colombia én van heel Zuid-Amerika. Veel toeristen wagen zich niet aan de avontuurlijke reis die nodig is om daar te geraken. Maar het is het helemaal waard. En de trip op zich is een groot deel waarom het zo de moeite is. Punta Gallinas is een verlaten schiereiland met hier en daar een houten hutje en twee hostels. Nog nooit zag ik de natuur zo ongerept. Vooral de plek waar de woestijn overgaat in de helblauwe Caribische zee is dé hemel op aarde."

Punta Gallinas: het paradijs!